تعبیر «دوازده امام»

91. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله – به على علیه السلام ـ: امامانِ پس از من، دوازده نفرند. نخستینِ آنان تو هستى اى على و آخرینشان قائم است که خداوند عز و جل، شرق و غرب زمین را به دست او فتح مى کند.

92. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: امامانِ پس از من، دوازده نفرند. نخستینِ آنان، على بن ابى طالب و آخرینشان قائم علیه السلام است. اینان، جانشینان و اوصیا و اولیاى من، و پس از من، حجّت هاى خدا بر امّتم هستند. اقرار کننده به ایشان، مؤمن است و انکار کننده شان، کافر.

93. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: امامان، دوازده تن از اهل بیت من اند. خداوند متعال، فهم و دانش و حکمت مرا به ایشان داده و آنان را از سرشت من آفریده است. پس واى بر آنان که پس از من، بر ایشان گردن فرازى کنند و حرمت خویشىِ آنان با مرا نگه ندارند! این کسان را چه شده است؟! خدا شفاعت مرا شامل حال آنان نکند!

94. الکافى – به نقل از زراره ـ: از امام باقر علیه السلام شنیدم که مى فرماید: «دوازده امام از خاندان محمّد صلى الله علیه و آله، همگى مُحَدَّث(1) اند و از فرزندان پیامبر صلى الله علیه و آله و از فرزندان على علیه السلام اند. پیامبر خدا و على، پدر آنهایند».

على بن راشد – برادر مادرىِ امام زین العابدین علیه السلام ـ،(2) این مطلب را انکار کرد. امام باقر علیه السلام ابرو در هم کشید (/ فریاد زد) و فرمود: «مگر پسر مادر تو(3) هم یکى از آنان نبود؟!».

95. امام باقر علیه السلام: دوازده امامِ از خاندان محمّد صلى الله علیه و آله، همگى، فرشته با آنان سخن مى گوید؛ على بن ابى طالب علیه السلام و یازده تن از نسل او. پیامبر خدا و على، پدر آنهایند. درود خدا بر آن دو باد!

96. امام باقر علیه السلام: ما دوازده امامیم. از این جمله اند: حسن و حسین، سپس امامان از نسل حسین علیه السلام.

97. الخصال – به نقل از زراره ـ: از امام باقر علیه السلام شنیدم که مى فرماید: «دوازده امام، عبارت اند از: على و حسن و حسین و سپس امامان از نسل حسین علیهم السلام».

1) مُحَدَّث، کسى است که روح القدس با او سخن گوید، بى آن که دیده شود (بحار الأنوار: ج 25 ص 57)، یا فرشته اى با وى سخن بگوید (بحار الأنوار: ج 75 ص 79).

2) مادر امام زین العابدین علیه السلام، شهربانو، از اسیران خاندان ساسانى بود که به همسرى امام حسین علیه السلام در آمد و بعد از تولّد زین العابدین علیه السلام در گذشت و به همین خاطر، بانوى دیگرى به نام وَشیکه (مادر یحیى بن اُمّ الطویل)، ایشان را شیر داد و بزرگ کرد و به همین خاطر، امام علیه السلام او را مادر مى نامید (ر. ک: دانش نامه امام حسین علیه السلام: ج 1 ص 258 – 279، النعیم المقیم: ص 316). شاید على بن راشد، فرزند همین بانو (وشیکه) باشد.

3) یعنى امام زین العابدین علیه السلام.