معیار دیگر براى تشخیص صحّت یا عدم صحّتِ سخنانى که به پیامبر صلی الله علیه و آله نسبت داده مى شود، قرآن کریم است.(1)
بر اساس این معیار، نکته اى که در نقد و ارزیابى احادیث شکیبایى بر استئثار، قابل تأمّل است، این است که این سخنان، نه تنها بر خلاف منطق عقل و فطرت است، بلکه بر خلاف نصّ صریح قرآن کریم است که فلسفه ی بعثت همه ی انبیاى الهى را «قیام به قسط» مى داند و تأکید مى کند که:
«لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَیِّنَاتِ وَ أَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْکِتَابَ وَ الْمِیزَانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ.(2)
به راستى، ما پیامبران خود را با دلایل آشکار روانه کردیم و با آنها کتاب و ترازو فرو فرستادیم تا مردم به عدالت برخیزند».
بى تردید، احادیثِ در بر دارنده ی امر به شکیبایى در برابر انحصارطلبى حاکمان، مخالف این آیه و همه ی آیاتى است که در آنها، مسلمانان به ظلم ستیزى، امر به معروف و نهى از منکر و قیام به قسط، دعوت شده اند.
1) ر. ک: ص 78 (درآمد / معیارهاى ارزیابى و نقد متن حدیث / موافقت یا مخالفت با قرآن).
2) حدید: آیه 25.
