820. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:
در باره خاندانم، خدا را به یاد شما مى آورم! در باره خاندانم، خدا را به یاد شما مى آورم! در باره خاندانم، خدا را به یاد شما مى آورم!
821. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:
شما را به خدا در باره اهل بیتم سوگند مى دهم [که حق و حرمتشان را پاس بدارید].
822. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:
شما را در باره عترتم، سفارش به نیکى مى کنم.
823. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:
من و کتاب خدا و اهل بیتم، نخستین کسانى هستیم که در روز قیامت بر خداى عزیز جبّار وارد مى شویم و سپس امّتم وارد مى شوند. آن گاه از ایشان مى پرسم که: «با کتاب خدا و اهل بیت من، چه کردید؟».
824. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:
اى مردم! خدا را، خدا را در باره اهل بیتم [در نظر بگیرید]؛ چرا که آنان ارکان دین و چراغ هاى تاریکى ها و کان دانش اند.
825. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:
خدایا! اهل بیتم! من، آنان را نزد هر زن و مرد مؤمنى به امانت مى سپارم.
826. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:
هر کس مرا با [پاسداشت] اهل بیتم پاس بدارد، در درگاه خداوند، به عهدى دست یافته است.
827. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:
مرا با اهل بیتم پاس بدارید.
828. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:
براى اهل بیتم، جانشین من باشید.
829. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:
مؤمنان امّت من، اهل بیت مرا که ودیعه من [در میان ایشان] اند، تا روز قیامت، پاس مى دارند.
830. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:
هر که دوست دارد به عمرش برکت داده شود و خداوند، او را از آنچه عطایش فرموده، بهره مند سازد، براى خانواده ام، جانشین خوبى براى من باشد.
831. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:
شما پس از من در مورد اهل بیتم آزموده خواهید شد.
832. الأمالى، صدوق ـ به نقل از ابن عبّاس ـ :
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله بر منبر رفت و خطبه خواند و مردم گرد او جمع شدند. پس فرمود: «اى گروه مؤمنان! خداوند عز و جل به من وحى فرمود که جانم ستانده خواهد شد» تا آن جا که فرمود: «اى مردم! سخنم را بشنوید و حقّ خیرخواهى و اندرز مرا بشناسید و پس از من، همچنان که فرمان داده شده اید، اهل بیت مرا پاس بدارید؛ زیرا آنان بستگان و نزدیکان و برادران و فرزندان من اند و شما [در روز قیامت] گرد آمده، نسبت به رفتارتان با ثقلین، مورد سؤال قرار خواهید گرفت. پس مواظب باشید که پس از من با این دو، چه مى کنید. آنان، اهل بیت من اند.
833. بحار الأنوار ـ به نقل از ابن عبّاس ـ :
چون از حجّة الوداع بر گشتیم، با پیامبر خدا صلى الله علیه و آله در مسجد ایشان نشستیم. فرمود: «… اى مردم! خدا را، خدا را در باره عترت و اهل بیتم [در نظر بگیرید]؛ زیرا فاطمه پاره تن من است و دو پسر او، دو بازوى من اند ومن و شوهرش همچون نوریم. خدایا! رحم کن بر کسى که به آنان رحم مى کند و نیامرز کسى را که بر ایشان ستم مى کند!».
834. امام على علیه السلام ـ در وصیّتش ـ :
خدا را، خدا را در حقّ فرزندان پیامبرتان [در نظر بگیرید]! مبادا در حضور شما و در میان شما بر آنان ستمى رود، در حالى که شما مى توانید آن ستم را از ایشان دور کنید.
835. امام على علیه السلام ـ هنگامى که محمّد بن ابى بکر را استاندار مصر نمود ـ :
اى بندگان خدا! اگر از خدا پروا کنید و سفارش پیامبرتان را در باره اهل بیتش پاس بدارید، بى گمان، خداوند را به بهترین وجه، عبادت کرده اید و به نیکوترین شکل، یادش نموده اید و به برترین وجه، سپاسش گفته اید و به عالى ترین نوع شکیبایى و شکرگزارى، دست یافته اید و برترین کوشش [در عبادت] را به عمل آورده اید، هرچند دیگران نمازشان را طولانى تر از شما به جاى آورند و بیشتر از شما روزه بگیرند؛ چرا که [در این صورت،] شما پرواى خدا را بیشتر از آنان دارید و نسبت به زمامداران، خیرخواه ترید.
836. امام صادق علیه السلام:
در باره ما همان چیزى را نگهدارى کنید که آن بنده شایسته (خضر علیه السلام) براى آن دو کودک یتیم ـ که پدرشان مردى صالح بود ـ نگهدارى کرد.
