154. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: مَثَل اهل بیت من در میان شما، همچون باب حِطّه(1) است در میان بنى اسرائیل. هر کس از آن وارد شود، آمرزیده مى گردد.
توضیح، این که «باب حطّه» از درهاى بیت المقدّس است – چنان که از ابو حیّان اندلسى نقل شده ـ، یا درِ شهر اریحاست، یا اوّل شهر است – چنان که تفسیر المیزان این دو احتمال را داده است. تشبیه اهل بیت در میان امّت اسلامى به باب حطّه در میان بنى اسرائیل و معرّفى آنها به این که «درهاى آمرزش خدایند»، دلیلى است بر این که تمسّک به آنها نقش اساسى در پاک کردن پلیدى هاى فردى و جمعى در جامعه اسلامى دارد.
155. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: هر که دین مرا در پیش گرفت و روش مرا پیمود و از سنّت من پیروى کرد، باید برترى امامان اهل بیت مرا بر همه امّت باور داشته باشد. مَثَل آنها در میان این امّت، همچون باب حطّه در میان بنى اسرائیل است.
156. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: امامان پس از من، دوازده تن اند؛ نُه تن از پشت حسین علیه السلام که نهمین ایشان، قائم آنهاست. هان! مَثَل آنها در میان شما، همچون کشتى نوح است که هر کس بر آن سوار شود، نجات یافت و هر که از آن باز مانْد، نابود شد. آنها همچون باب حطّه در میان بنى اسرائیل اند.
157. کنز العمّال – به نقل از عبّاد بن عبد اللّه اسدى ـ: در حیاط، نزد على بن ابى طالب علیه السلام نشسته بودم که مردى آمد و مفهوم آیه ی: «آیا کسى که از جانب پروردگارش بر حجّتى روشن است و شاهدى از [خویشان] او پیرو آن است» را از ایشان جویا شد. امام علیه السلام در پاسخ آن مرد فرمود: «در قریش، مردى در برابر تیغ قرار نگرفته (پا به کارزار نگذاشته)، مگر آن که بخشى از قرآن در حقّ او نازل شده است. به خدا سوگند، به خدا سوگند اگر آنچه را که در حقّ ما اهل بیت بر زبان پیامبر اُمّى صلى الله علیه و آله جارى شده مى دانستند، این براى من محبوب تر بود از آن که این حیاط، براى من پر از زر و سیم گردد. به خدا سوگند، مَثَل ما در میان این امّت، چونان کشتى نوح در میان قوم نوح است و ما در میان این امّت، همچون باب حطّه در میان بنى اسرائیل هستیم».
158. کفایة الأثر – به نقل از ابو سعید خدرى ـ: پیامبر خدا صلى الله علیه و آله با ما نماز ظهر گزارْد و سپس چهره ی شریفش را به سوى ما گرداند و فرمود: «اى گروه اصحاب من! اهل بیت من در میان شما، همچون کشتى نوح و باب حطّه در میان بنى اسرائیل اند. پس از من، به اهل بیت من و امامان ره یافته از ذرّیه من چنگ در زنید که هرگز گم راه نشوید».
گفته شد: اى پیامبر خدا! شمار امامانِ پس از تو، چند است؟
فرمود: «دوازده تن از اهل بیت من» یا فرمود: «از عترت من».
159. امام على علیه السلام: ما باب حطّه هستیم و آن، باب السلام است. هر که به آن وارد شود، نجات مى یابد و هر که از آن کنار مانَد، هلاک مى شود.
160. امام على علیه السلام: هان! علمى که آدم آن را فرود آورد و هر آنچه پیامبران تا واپسینِ ایشان بدان ترجیح داده مى شوند، در عترت خاتم پیامبران و رسولان قرار دارد. پس به کدام سو، شما را سرگردان کرده اند؟ و به کجا روانید؟ اى منسوخ شدگان نسل اصحاب کشتى! این، نمونه آن چیزى است که در میان شماست. همان گونه که نجات یافتگان از میان آنان [با سوار شدن بر کشتى] نجات یافتند، همین طور کسى از شما نجات پیدا مى کند [که بر گروه اهل بیت وارد شود]. ذمّه من، گرو [این گفته ام] است. واى بر کسى که از اهل بیت روى گرداند. آنان در میان شما، همچون اصحاب کهف اند و مَثَل آنان، چونان باب حطّه است. آنها دروازه سلامت اند در سخن خداوند متعال: «اى کسانى که ایمان آوردید! پس همگى به سلامت وارد شوید و گام هاى شیطان را پیروى مکنید».
161. امام باقر علیه السلام: ما باب حطّه شماییم.
1) حِطّه (بر وزن فِعله)، از «حطّ الشىء یحطّ؛ آن را فرود آورد و مى اندازد» است. از همین معناست آنچه خداوند در باره ی بنى اسرائیل، فرموده است: «قُولُواْ حِطَّةٌ نَّغْفِرْ لَکُمْ خَطَـیَـکُمْ؛ بگویید: گناهان ما را بریز خطاهاى شما را مى آمرزیم» (بقره: آیه ی 58). حطّه، به معناى «ارتفعت» نیز هست در «مسألتنا حطّة؛ خواست ما بالاست» و «أمرنا حطّة؛ کار ما بزرگ است». این سخن پیامبر صلى الله علیه و آله: «مثل أهل بیتى فیکم مثل باب حطّة فى بنى اسرائیل» اشاره به سخن خداوند در خطاب به بنى اسرائیل است که فرمود: «وَ ادْخُلُواْ الْبَابَ سُجَّدًا وَقُولُواْ حِطَّةٌ نَّغْفِرْ لَکُمْ خَطَایَاکُمْ» (بقره: آیه 58).
