در قرآن کریم نیز هماهنگ با لغت، واژه ی «اهل» به کسانى اطلاق شده که نوعى پیوند و وابستگى، آنها را گرد آورده، مانند: «أهل القرى»،(1) «أهل المدینة»،(2) «أهل الإنجیل»(3) و «أهل التقوى».(4) ترکیب «اهل بیت» سه بار در قرآن به کار رفته است:
1. در داستان موسى علیه السلام، آن گاه که نوزاد بود و خواهرش به فرعونیان گفت:
«هَلْ أَدُلُّکُمْ عَلَى أَهْلِ بَیْتٍ یَکْفُلُونَهُ لَکُمْ وَ هُمْ لَهُ نَاصِحُونَ.(5)
آیا شما را به خانواده اى راه نمایى کنم که سرپرستى او را به عهده گیرند و خیرخواه این کودک باشند؟».
2. در داستان ابراهیم علیه السلام، آن گاه که همسرش از بشارت فرشتگان، شگفت زده شد و فرشتگان به او گفتند:
«رَحْمَتُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ عَلَیْکُمْ أَهْلَ الْبَیْتِ.(6)
رحمت خداوند و برکت هاى او بر شما خانواده!».
3. در سوره احزاب در ادامه ی توصیه هایى به همسران پیامبر صلى الله علیه و آله با ضمیرهاى جمع مؤنّث، یکباره پیامبر صلى الله علیه و آله را مخاطب قرار مى دهد و با ضمیر جمع مذکّر مى فرماید:
«إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا.(7)
خداوند، خواسته است که پلیدى را تنها از شما اهل بیت بزداید و شما را کاملاً پاک گرداند».
بى تردید، مقصود از «اهل بیت» در این جا کسانى اند که آیه ی تطهیر در شأن آنهاست. اکنون اصلى ترین مسئله این است که ببینیم اینان چه کسانى هستند.
1) اعراف: آیه ی 96.
2) توبه: آیه ی 101.
3) مائده: آیه ی 47.
4) مدّثّر: آیه ی 56.
5) قصص: آیه ی 12، احزاب: آیه ی 33.
6) هود: آیه ی 73.
7) احزاب: آیه ی 33.
