قرآن
«و پیش از تو نیز جز مردانى از اهل آبادى ها را که به آنان وحى مى کردیم، نفرستادیم. آیا در زمین نگردیده اند تا فرجام کسانى را که پیش از آنان بوده اند، بنگرند؟ قطعاً سراى آخرت براى کسانى که پرهیزگارى کرده اند، بهتر است. آیا نمى اندیشید؟».
«بگو: من هم بشرى مانند شما هستم، جز این که به من وحى مى شود که: خداى شما خدایى یگانه است. پس به سوى او رو کنید و از او آمرزش بخواهید: و واى بر مشرکان!».
«و آن گاه که [یهودیان] گفتند: «خدا، چیزى بر بشرى نازل نکرد»، بزرگى خدا را چنان که باید، نشناختند. بگو: چه کسى آن کتابى را که موسى آورد، نازل کرده است؟ همان کتابى که براى مردم، روشنایى و ره نمود است و آن را به صورت طومارها در مى آورید [و آنچه را] از آن [مى خواهید] آشکار، و بسیارى را پنهان مى کنید، در صورتى که چیزى که نه شما مى دانستید و نه پدرانتان، [به وسیله آن] به شما آموخته شد؟. بگو: خدا [همه را فرستاده است]. آن گاه بگذار تا در ژرفاى [باطل] خود به بازى [سرگرم]شوند».
«و به مادر موسى وحى کردیم که او را شیر ده، و اگر بر [جان] او ترسیدى، او را در دریا [ى نیل] افکن و بیم مدار و اندوه به خود راه مده. ما او را به تو باز خواهیم گرداند و او را از فرستادگان قرار خواهیم داد».
ر. ک: یونس: آیه 2، ابراهیم: آیه 11، اسرا: آیه 93 و 94، انبیا: آیه 7، کهف: آیه 110، شورا: آیه 5.
حدیث
128. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: هر گاه خداوند براى بنده اى خیرى بخواهد، او را در دین، دانا مى گرداند و راه راست را به او الهام مى نماید.
129. امام رضا علیه السلام: هر گاه خداوند عز و جل بنده اى را براى [سرپرستى] امور بندگانش برگزیند، سینه ی او را براى این کار مى گشاید و چشمه هاى حکمت را در دلش جاى مى دهد و دانش را به طور کامل به او الهام مى نماید.
ر. ک: دانش نامه عقاید اسلامى: ج 2 ص 467 (معرفت شناسى / بخش ششم / فصل سوم: راه هاى معرفت قلبى / الهام).
