قرآن
«جز این نیست که ما، شما را فقط براى خدا اطعام مى کنیم و از شما هیچ پاداش و یا سپاسى نمى خواهیم».
حدیث
51. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
نخستین کسى که در روز قیامت، علیه او حکم مى شود…، مردى است که خداوند به زندگى او گشایش داده و از انواع مال و منال به او عطا کرده است. پس او را مى آورند و خداوند، نعمت هاى خویش را [که در دنیا به وى داده بود،] به او یادآور مى شود و او از آنها آگاه مى شود. [خداوند] مى فرماید: «با اینها چه کردى؟».
مى گوید: هیچ راهى نبود که تو دوست داشته باشى در آنها انفاق شود، مگر این که به خاطر تو در آن راه، انفاق کردم.
مى فرماید: «دروغ مى گویى! بلکه انفاق کردى تا بگویند: او آدم بخشنده اى است، و این هم گفته شد».
سپس فرمان داده مى شود تا او را به رو بکشانند و در آتش افکنند.
52. الأمالى، صدوق – به نقل از امام صادق علیه السلام در تفسیر آیات سوره ی «هل أتى» -:
[پدرم] باقر علیه السلام فرمود: ««و خوردنى را، با وجود دوست داشتن آن، اطعام مى کنند»، یعنى با وجود میل و علاقه ی خودشان به آن غذا، آن را به «بینوایى» از بینوایان مسلمان و «یتیمى» از یتیمان مسلمان و «اسیرى» از اسیران مشرک، ایثار مى کنند، و چون خوراکشان مى دهند، مى گویند: «جز این نیست که ما، شما را فقط براى خدا اطعام مى کنیم و از شما هیچ پاداشى و یا سپاسى نمى خواهیم»».
[پدرم علیه السلام] فرمود: «به خدا سوگند، آنان، این سخن را به اطعام شدگان اظهار نداشتند؛ بلکه در دلشان نهفته داشتند؛ و خداوند، از ضمیر ایشان خبر داد که اینان [در دل] مى گویند: ما از شما پاداشى که این کارِ ما را جبران کنید و یا سپاسى که ما را به خاطر این کارمان بستایید، نمى خواهیم؛ بلکه تنها براى خدا و براى کسب ثواب او، شما را اطعام مى کنیم».
53. الکافى – به نقل از على بن اسباط، از یکى از یارانش -:
امام باقر علیه السلام فرمود: «نگهدارى عمل، دشوارتر از انجام دادن آن است».
راوى گفت: نگهدارى عمل چیست؟
فرمود: «انسان به خاطر خداى یگانه ی بى انباز، کمکى مى کند یا انفاقى مى کند و این کار، براى او صدقه ی پنهانى نوشته مى شود. سپس شخص، آن را به زبان مى آورد و در این هنگام، عملش [به عنوان صدقه ی پنهانى] پاک مى شود و برایش صدقه ی آشکارا مى نویسند. دوباره، آن را به زبان مى آورد و این بار، [نوشته ی قبلى هم] پاک مى شود و برایش صدقه ی ریایى ثبت مى شود».
