زمان مطالعه: < 1 دقیقه
نخستین ادبِ ایثار، اخلاص است.(1) اگر اخلاص نباشد، «مقدّم داشتن دیگرى» تحقّق پیدا نمى کند. وقتى کسى با انگیزه اى غیر الهى، چیزى را که خود بدان نیازمند است، به دیگرى مى دهد، در واقع، آن را به خودش داده است؛ چرا که انگیزه ی نفسانى و خودخواهى، او را وادار به این عمل کرده است.
1) ر. ک: ص 149 (ایثار / فصل چهارم / اخلاص).